عبدالمطلب علاقه فراوانی به حضرت محمد(صلی الله علیه وآله) داشت, این مسأله از دوران کوتاهی که سرپرستی محمد(صلی الله علیه وآله) را عهده دار بود به خوبی هویدا است.در کنار کعبه، مکانی بود که تختی در آنجا قرار داده بودند که مخصوص عبدالمطلب بود و هیچ کس بر آن نمی نشست. زمانی که عبدالمطلب از خانه خارج می شد, پسرانش دور او را می گرفتند تا بر روی تخت خود بنشیند. بسیار اتفاق می افتاد که محمد(صلی الله علیه وآله) قبل از او بر روی تخت می نشست, عموهایش سریع می آمدند تا او را از آن مکان دور کنند اما عبدالمطلب به آنان می گفت: “فرزندم را رها کنید. قسم به خدا این کودک مقامی بزرگ دارد. من زمانی را می بینم که او سید و سالار همه ی شما باشد. سپس او را در آغوش گرفته در کنار خود می نشاند و می بوسید و در مورد او سفارش می کرد.”
بحارالانوار, ج 51, ص 146؛ ابن کثیر، البدایه والنهایه, ج 2, ص 343.