‌»غفلت» ‌نه ‌تنها رابطه‌ بين‌ انسان‌ و ‌خدا را تيره‌ مي کند، بلکه ‌رابطه‌ بين انسانها را ‌نيز تاريک مي کند. باتيرگي رابطه بين انسان و خدا و تاريکي رابطه انسان با ساير انسانها، هرگز کسي مهذّب و مُطهّر نخواهد شد.

اگرکسي رابطه خود را با خدا از طريق غفلت‌زدايي، مستحکم کند، مشمول مهر خداوند خواهد بود و او دل هاي جامعه را نيز به سَمت وي متوجّه خواهد کرد. اين که حضرت ابراهيم خليل به خدا عرض کرد: فاجْعَل أفئدةً مِن النّاس تَهوي اليهم؛ يعني، خدايا! دل هاي عدّه‌اي از مردم را به سمت فرزندان من متوجّه کن براي همين است که اگر کسي رابطه‌اش را با خدا محکم کند، او دل هاي ديگران را هم به سَمت وي متوجّه مي‌کند و اين تنها در نتيجه اجابت دعاي ابراهيم (سلام الله عليه) نيست؛ بلکه به عنوان يک اصل کلّي در قرآن کريم آمده است: إنَّ الّذين آمنوا وَعَمِلوا الصّالحات سَيَجعَلُ لَهُمُ الرّحمنُ ودّاً؛ خداوند، مودّت مؤمناني که داراي اعمال صالحند، در دلهاي ديگران مستقرّ مي‌کند.

آيت الله جوادي آملي مراحل اخلاق در قرآن