در آموزه‌هاي اسلامي از حسن خلق به عنوان بهترين نيکي‌ها و مايه ميمنت و برکت، رشد و سعادت انسان ياد شده است.
پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله هماره تأکيد داشته‌اند که بهترين شما، خوش اخلاق‌ترين شماست. ايشان همچنين در حديثي اميرالمؤمنين علي عليه السلام را به حسن خلق با «خانواده»، « همسايه» و «هر کسي که با آنها معاشرت و مصاحبت دارد» سفارش مي‌کنند.

حسن خلق چيست؟
«حسن» به معناي زيبايي و نيکويي، و «خُلق» به معناي سجيه و شمايل دروني است. «حسن خلق» يعني به کار بستن اموري که موجب شکل گيري يک ارتباط مثبت و خوب مي شود. حسن خلق يک خُلقِ مثبتِ توسعه يافته‌اي است که دامنه خير آن از خودِ فرد فراتر رفته و به ديگران مي‌رسد و موجب سهولت در ارتباط و زيبايي آن (جاذبه ميان‌فردي) مي‌شود.
حال سوال اين است که حسن خلق شامل چه اموري است؟
مصاديق رفتاري حسن خلق چيست و اگر کسي بخواهد بدان عمل کند، بايد چه کارهايي را انجام دهد؟

لازمه روابط سالم و سازنده زناشويي و اجتماعي حسن خلق است؛ چرا که سبب همزيستي همراه با مودت و رحمت و مهرباني مي‌شود و شامل موارد زير مي‌شود:
* الفت‌گيري و الفت‌پذيري،
* نرم خويي،
* خوش‌گويي،
* خوش‌رويي،
* شوخ‌طبعي،
* خرسندي در خوشايندها،
* ناخرسند نشدن در ناملايمات،
* و مهار خشم.

يعني، کسي داراي حسن خلق و خوش اخلاقي است که شاخصه‌هاي بالا را داشته باشد.
بنابراين اگر حسن خلق شرط براي انتخاب همسر است، جوان بايد ببيند که آيا همسر آينده اش به چه ميزان از هشت صفت بالا برخوردار است.

عباس پسنديده، چيستي حسن خلق و چگونگي تأثير آن بر روابط اجتماعي، علوم حديث، س 7، ش 4.