ما را چه شده است كه اين گونه گستاخ و بي پروا، نه تنها به آموزه هاي اسلام و ديگر اديان توحيدي بي اعتناء شده ايم، بلكه پيشينه چند هزار ساله فرهنگ ريشه دار و آزرمگون ايراني را پيش پاي شهوت و شكم قرباني كرده ايم؟! در سخنان روزمره مردم و در شوخي ها و جدي هاي دنياي واقعي و مجازي، درس خوانده هاي پر نخوت ما، جوك هاي تهوع آور جنسي به راحتي، به زبان مي آيد وبه سرعت و افتخار براي ديگران فرستاده مي شود!
از دين نگوييم كه قرباني اصلي اين سيه بازار تزوير و نفاق است. از تخت جمشيد ياد كنيم كه با آن همه پهناوري و عظمت و هزارها نقش و نماد عزت آفرين، يك مرد و زن نيمه برهنه را به تصوير نكشيده است.و از شاهنامه حكيم فردوسي، كه در 60 هزار بيت رسا و زيبايش، كلام را به بي عفتي نيالوده است. غريزه جنسي، نعمت بزرگ خداوند است تا تنها در محدوده رابطه شرعي، پايدار و عاشقانه زن و شوهر، محبت خدايي آنها را گرم و عميق تر كند و با توالد و فرزند آوري نسل بشر را براي آباداني زمين و زمان و اخلاق و معنويت پا برجا سازد. حيف اين چشمها -كه آينه روحند - نيست كه بر اندام نامحرمي خيره بمانند و بذر حسرت و بي ميلي به مستوره درون خانه را در زمين وجودمان بپاشند؟
در مطالعه باب 22 جلد 51 كتاب بحارالانوار كه درباره مدعيان دروغين بابيَت حضرت حجت عليه السلام است. دو نكته توجه ام راجلب كرد: يكي اين كه بردگان شهوت ، وقتي مي خواهند از راههاي خلاف دين و قانون و اخلاق، بي بند و باريهاي خود را تئوريزه كنند و به خورد عوام بدهند، اولين چيزي را كه جايز مي شمارند، آزادي جنسي، همجنس گرايي و حتي ارتباط بامحارم است(بحار ج51ص318)
و ثانيا نقطه مخالف آنها، تربيت شدگان مكتب نوراني اهل بيت (ع) چه حساسيتي دارند تا بنان و بيان خود را آلوده به توضيح مطالب جنسي نكنند،
شيخ طوسي، دانشمند بزرگ شيعه كه دو كتاب از چهار كتاب معتبر شيعه از تاليفات اوست، وقتي در كتاب “غيبت” خود درباره “شلمغاني"يكي از مدعيان دروغين بابيَتِ امام زمان مطلبي مي نوسيد . با كلامي متين پر حياء به كوتاهي اشاره مي كند:
او داستان هاي زشت و كارهاي افتضاح آوري دارد كه من كتاب خود را با ذكر آنها آلوده نمي كنم .(ج 51 ص373) به راستي بعد از هزار سال، كدام يك از اين دو انسان و دو رويكرد، در تاريخ بشريت چهره پر فروغي دارند؟ به خدا خيلي دير شده است! بياييد در خلوت و جلوت، در دنياي واقعي كوچه و بازار و در شبكه هاي پرنفوذ دنياي مجازي، مانند بزرگان دين و فرهنگمان، مستوري را بر مستي، حياء را بر بي شرمي و عفت كلام را بر هرزه درآيي و بي بند وباري ترجيح دهيم.

محمود گلزاري، پيج اينستاگرام