1- طلاق بيشتر از مرگ بر زندگي بچه ها تأثير منفي ميگذاره.
2- هرگز به کودکانمون دروغ نگيم.
3- به کودکان خود وابسته نباشيم و خدمت به اونها رو وظيفه خودمون بدونيم و از اين بابت بر اونها منت نگذاريم.
4- براي فرزندانمون يک الگوي انساني عادي باشيم، کاملاً طبيعي و دست يافتني.
5- کودکان به دقت در رفتار پدر و مادر نظر ميکنن ، پس مراقب اعمال و رفتار خودمون باشيم.
6- فرزندانمون رو فقط در محيط بسته و محدود تربيت نکنيم چون در تعامل با ديگرون دچار مشکل ميشن.
7- سعي کنيم با افراد فاميل و دوستان و آشنايان در تعامل و رفت و آمد باشيم، افراد منزوي تمايل زيادي به خودکشي پيدا ميکنن.
8- حقوق کودکان رو محترم بشماريم تا بتونن ترقي کنن.
9- امر و نهي بسياري نداشته باشيم! درواقع بهتره که هيچ امر و نهيي نداشته باشيم و اونچه رو که ميخواهيم و دوست داريم انجام بشه، خود عمل کنيم و هيچگونه کلام آمرانه اي نداشته باشيم.
10- فرصت انتقاد بچه ها رو از خودمون فراهم کنيم، اجازه بديم خيلي راحت احساس و برداشت خودشون رو از ما به زبون بيارن.

انسان در مسير زندگي، محمد مجد، نشر بدر