شِعْب ابی‌طالب، درّه‌ای میان دو کوه ابوقبیس و خندمه در مکه است. وقتی قُصَی بن کِلاب بر مکه حاکم شد، هر خاندانی از قریش را در جایی از مکه سکونت داد. او وَجه کعبه (قسمت روبه‌روی درب کعبه) را که دربردارندۀ شعب ابی طالب و به سمت معلاة مکه بود، برای خاندان خود و فرزندانش عبد مناف و عبدالدار برگزید. این شِعب به لحاظ نزدیکی به کعبه، بهترین نقطۀ مکه بود. زمین شعب متعلق به عبدالمطلب بود و او نیز در اواخر عمر، آن را میان فرزندان قسمت کرد و پیامبر(ص) سهم پدرش عبدالله را سهیم گشت.[1]
شِعب همچنین محل تولد رسول خدا(ص) بوده[2] و به همین جهت به “"شعب مولد"” نیز معروف است.[3] خانۀ خدیجه و محل زندگی وی با پیامبر(ص) نیز در این منطقه بوده و فاطمه زهرا(س) در آنجا زاده شده است.[4] همچنین عبدالله بن عباس نیز در این شعب متولد شد[5]و زندگی کرد.
1. حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۳۴۷.
2. کلینی، الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۱، ص۴۳۹ .
3. قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۱ش، ص۱۱۴.
4. همان.
5. اخبار الدولة العباسیة، ۱۳۹۱ق، ص۲۵.