…چون فرصت به دست آوردى به مردم خيانت كردى و هر چه از اموالى كه براى بيوه زنان و يتيمان نهاده بودند ربودى، آنسان كه گرگ تيز چنگ، بره مجروح را مى ربايد .
اموال مسلمانان را به حجاز بردى، با دلى آسوده ، بى آنكه خود را در اين اختلاس گناهكار پندارى . واى بر تو، چنان مى پنداشتی كه ميراث پدر و مادرت را به نزد آنها مى برى، سبحان الله، آيا به قيامت ايمانت نيست؟ آيا از روز حساب بيمى به دل راه نمى دهى؟؟چگونه آشاميدن و خوردن بر تو گواراست و حال آنكه ، آنچه مى خورى و مى آشامى از حرام است .
كنيزان خواهى خريد و زنان خواهى گرفت ، آن هم از مال يتيمان و مسكينان و مؤمنان و مجاهدانى كه خدا اين مالها را براى آنها قرار داده .

از خداى بترس و اموال اين قوم به آنان باز گردان كه اگر چنين نكنى و خداوند مرا بر تو پيروزى دهد با اين شمشير ، كه هر كس را ضربتى زده ام به دوزخش فرستاده ام ، تو را نيز خواهم زد .
به خدا سوگند، اگر از حسن و حسين چنين عملى سر مى زد نه با ايشان مدارا و مصالحه مى نمودم و نه هيچ يك از خواهشهايشان را بر مى آوردم ، تا آنگاه كه حق را از ايشان بستانم .
به خدا سوگند كه آنچه تو به حرام از اموال مسلمانان برده اى، اگر به حلال به دست من مى رسيد، دلم نمى خواست براى بازماندگانم به ميراث نهم !!
نامه ۴۱ نهج البلاغه ( با تلخیص )