توضیح امام باقر علیه السلام در مورد رفتار با غير شيعیان :
زراره (يكي از شاگردان امام باقر و امام صادق عليهما السلام) مي گويد: به امام باقر عرض كردم: ما خود را همچون ترازو قرار مي دهيم، هر كس که شیعه باشد يا غير شیعه، و با ما موافقت كند او را دوست مي داريم و اگر با ما مخالفت كند، خواه شیعه باشد يا غير شیعه، از او بيزاري مي جوئيم.
امام باقر با این سخن مخالفت كرده و فرمودند: اي زراره ! سخن خدا درست تر از سخن تو است. پس كجايند آنانكه خداوند در قرآن ( آيه 98 نساء) مي فرمايد: …الا لمستضعفين من الرجال و النساء و الوالدان لا يستطيعون حلية و لا يهتدون سبيلا:
(آنانكه به خود ظلم كردند، در دوزخند مگر آن دسته از مردان و زنان و كودكاني كه براستي تحت فشار قرار گرفته اند، و راه نجاتي ندارند)

كجايند آنانكه خداوند درباره آنها (در آيه 106 توبه) مي فرمايد: … و آخرون مرجون لامر الله يعذبهم و اما يتوب عليهم:
(گروهي ديگر به فرمان خدا، واگذار شده اند، خداوند يا آنها را مجازات مي كند و يا توبه آنها را مي پذيرد).
و كجايند آنانكه خداوند درباره آنها (در آيه 106 سوره توبه) مي فرمايد: … و آخرون اعترفوا بذنوبهم خلطوا عملا صالحا و آخر سيئا عسي الله ان يتوب عليهم:
(و گروه ديگر به گناهان خود اعتراف كردند و اعمال صالح و ناصالحي را به هم آميختند، اميد مي رود كه خداوند توبه آنها را بپذيرد)

و كجايند اصحاب اعراف كه خداوند در آيه 46 تا 49 سوره اعراف از آنها سخن به ميان آورده، عده اي از واماندگان، در اعراف که راهي به جائي نمي برند، تا اينكه اصحاب اعراف (مانند آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم) آنها را از واماندگي نجات مي بخشند
و كجايند (المولفة قلوبهم) آنانكه خداوند در آيه 60 توبه، سهمي از زكات را براي الفت و جلب قلوب آنها به سوي اسلام قرار داده، خواه كافر باشند يا افرادي كه ايمان ضعيف دارند.
بنابراين، مطابق آيات قرآن، اميد نجات و هدایت غیر شیعیان، آن گونه كه خداوند فرموده است، وجود دارد.

اصول کافی ، جلد دوم ، باب اصناف الناس، حديث 3، صفحه 382