پرسش: ارتباط همسرم با مردي سي و دو ساله هستم. سال گذشته به مدت چهار ماه، ‌همسرم مزاحم تلفني پيدا کرد و پنهاني باهم حرف مي ‌زدند يا پيام ارسال مي ‌ کردند، تا اين ‌ که متوجه شدم و شکايت کردم، چندبار انکار کرد؛ اما بعد از گرفتن پرينت مکالمات، فهميدم حدسم درست بوده، خيلي وضع روحي ام خراب شده است . هيچ ‌وقت فکر نمي کردم همسرم اين کار را با من بکند؛ گاهي وقت ‌ ها هم که راجع به اين قضيه بحث مي ‌ کنيم، من را متهم مي کند که تو شکاک و بدبين هستي. لطفاً راهنمايي ام کنيد.

پاسخ:
اين طبيعي است که اگر کشف مي‌کرديد همسرتان به تعهداتش در ازدواج چندان پايبند نيست، واکنش‌هاي رواني از جمله شک و ترديد، گوش به‌زنگي زياد، ناراحتي و بدبيني نسبت به همسر، تمايل براي محدود يا کنترل کردن او يا حتي بي‌اعتمادي در شما بروز کند. اما از آنجا که همسرتان اين موضوع را انکار مي‌کند بايد بدانيد اين موضوع، چه واقعيت داشته باشد، چه خيال يا توهم باشد واکنش‌‌‌‌هاي اوليه‌‌ي روان‌شناختي مثل شکاک شدن، به جسم شما هم کشيده خواهد شد و علائمي نظير بدخوابي يا بي‌خوابي و استرس بالا، که به يقين روي امور ديگر زندگي شما مثل شغل‌تان هم تأثير خواهد گذاشت، در پي خواهد داشت.

از آنجايي که ما دفاع همسر شما را نشنيديم و طبق گفته‌‌ي شما مي‌دانيم او انکار مي‌کند، بايد گفت اين موضوع چه واقعيت داشته باشد يا نه، حالا شکي در شما ايجاد شده است که همسرتان را متهم به بي‌وفايي مي‌کنيد و مي‌گوييد از چارچوب ازدواج خارج شده است. سعي مي‌کنيد از طرق مختلف حرف خود را ثابت کنيد و از طرف ديگر، خانم هم در تلاش براي اثبات خودش، شما را متهم به بدبيني و توهم مي‌کند. مطمئن باشيد با اين دور باطل که هر دو همديگر را متهم مي‌کنيد هيچ مشکلي حل نمي‌‌شود. پس بهتر است شما و همسرتان به توافقي مشترک برسيد. مثلاً به‌طور کامل و روشن براي او مشخص کنيد چه رفتاري باعث شک کردن شما مي‌شود يا به‌طور واضح بگوييد چطور مي‌تواند اعتماد آسيب‌ديده‌ي شما را ترميم کند.

به‌طور کلي وقتي در رابطه‌اي مثل زناشويي، اعتماد متقابل ترَک مي‌خورد، نبايد کسي که عامل و باعث ايجاد بي‌اعتمادي بوده است و طرف مقابلش، انتظار داشته باشند به‌سرعت بتوان اين موضوع را حل کرد. در حقيقت براي دستيابي مجدد به اعتماد، زمان لازم است.

يعني بايد در نظر داشته باشيد امکان ندارد کسي که به هر نحوي در رابطه دچار بي‌اعتمادي شده است بتواند به‌سرعت اعتمادش را بازسازي کند. اين نياز به زمان دارد و اگر همسرتان سعي در بازسازي اعتماد شما دارد بايد دو چيز را بداند: اين‌که هرچه بيشتر سعي کند خود را از اين رابطه مبرا نشان دهد و آن را انکار کند و به شما بگويد دچار بدبيني و توهم شديد، شک و شبهه‌‌ي شما بيشتر خواهد شد. پس همسرتان هم بايد بداند اين راه هم کمکي به حل مشکل‌تان نمي‌کند و دوم اين‌که بپذيرد رفتارهايي که شک شما را برمي‌انگيزند، انجام ندهد.

چاره‌ي نهايي آن است که هر دو بنشينيد و باهم بر سر رفتاري که مورد تأييد هردوتان است، توافق کنيد اما حواس‌تان باشد احترام و فرديت هر دو شما بايد حفظ شود. مثلاً به‌جاي اين‌که بخواهيد تلفن‌هاي همسرتان را کنترل کنيد، حالا که به اين تماس‌ها حساس هستيد با او توافق کنيد شماره‌‌ي خود را عوض کند تا به قول شما از مزاحمت خلاصي يابيد. يا اين‌که اگر همسرتان مي‌بيند تماس‌هايي که با او برقرار مي‌شود سبب حساسيت شماست، مي‌تواند در حضور شما صحبت کند تا پنهان‌کاري که منجر به شک و ترديد مي‌شود ديگر وجود نداشته باشد.

اگر با اين روش پاسخي نگرفتيد، حتماً از يک مشاور کمک بگيريد. اما بدانيد ممکن است ترميم اعتماد شما بين شش ماه تا يک سال طول بکشد.

سايت سپيده دانايي