در فصل بهار، ماه فروردين که صله رحم و بازديد مطرح است، بيان نوراني امام رضا (ع) اين است که: «تَزاوَرُوا فإنّ في زِيارَتِكُم إحْياءً لأحاديثنا.[1] به ديدار يکديگر برويد و در ديدار يکديگر معارف ديني را، اخلاق اسلامي‌ را، حقوق مشترک را، حقوق فرزند و پدر و مادر را، حقوق همسايه را، حقوق دولت و ملت را، حقوق مجاوران داخل و خارج را مطرح کنيد که جامعه؛ جامعه عقل و عاطفه باشد. عطوفتش در کنار معرفت باشد، و معرفتش سايه افکن مهرباني و عطوفت باشد.

دليلي که امام رضا (ع) ذکر مي‌کند، اين است که: أحادِيثُنا تُعَطِّفُ بعضَكُم عَلى بعضٍ.[2] سخنان نوراني اهل بيت در شما عاطفه ايجاد مي‌کند، وحدت مي‌آفريند، متحد مي‌کند، کينه را برمي‌دارد. وقتي کينه زدائي شد، اختلاف رخت بربست؛ يک بهشت موعودي را شما موجود کرديد! در سوره مبارکه حشر آنچه که بهشتي ها دارند، به عنوان نيايش مردان الهي در دنيا مطرح است؛ مردان بهشتي بدون کينه زندگي مي‌کنند.

در بهشت هيچ اختلافي، هيچ نزاعي، هيچ اختلاف قرائتي، هيچ اختلاف برداشتي، هيچ تشتتي راه ندارد؛ وَ نَزَعنَا مَا فِي قُلُوبِهِمْ مِنْ غِلٍّ.[3] هيچ خيانتي، هيچ کينه‌اي، هيچ عداوتي، هيچ بغضائي در دل‌هاي مردان بهشتي نيست؛ در سوره مبارکه حشر مؤمنان الهي از ذات اقدس اله چنين خلق و خوئي را مي‌طلبند: خدايا! کينه هيچ برادر مسلماني را در دل ما قرار نده! اين دعاي مردان مؤمن در دنيا در حقيقت يک بهشت موعودي است براي آنها نسبت به آنچه خداي سبحان در اوصاف بهشتيان ذکر کرد.

بنابراين از يک نظر بهار مي‌تواند يک بهشتي براي ما بياورد، چه اينکه بهشت مي‌تواند به صورت بهار تجلي کند و همه اينها جلوه هاي جمال الهي‌اند و اگر جامعه‌اي مظهر جمال الهي شد، هم از بهار، بهره کافي مي‌برد، هم خودش بهشت مي‌شود و بهشت مي‌سازد.

1. الکافي، ج2 ، ص186
2. حشر، 10
3. حجر، 47
گزيده‌اي از پيام گفتاري آيت الله العظمي جوادي آملي اسفند87