سهيل بن عمرو به نمايندگى از همه مردم مكه گفت: نَقُولُ خَيراً وَنَظُنُّ خَيراً. أخٌ كَرِيمٌ وَابنُ أخٍ كَريمٍ وَقَد قَدَرتَ‏. سخن به خير می گوييم و گمان به خير می بريم، تو برادر بزرگوار و كريم و فرزند برادر بزرگوار و كريمى و اكنون بر ما قدرت يافته اى.
پيامبر بزرگوار اسلام صلى الله عليه و آله را از اين سخن رقّتى در قلب حاصل شد و اشك در ديده اش نشست. مردم مكه چون حال او را ديدند بانگ به زارى و گريه برداشتند، آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: من همان را می گويم كه برادرم يوسف گفت:«… لا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ».«1» امروز گناهى بر شما نيست، خدا شما را می آمرزد و او مهربان‏ترين مهربانان است.«2»
1. سوره يوسف، آیه 92.
2. کلینی، الكافى:ج 4، ص 225، حديث 3.