خودانگاره و خودگويي‌هاي ما
دقيقا تو همان چيزي هستي که در طول روز به آن فکر مي‌کني، همان چيزي که در طول روز به خودت مي گويي. اگر در طول روز مدام به خودت بگويي که خسته و پير هستي، اين مانترا، در واقعيت ظاهري و بيروني تو هويدا خواهد شد. اگر بگويي ضعيفي و شور و اشتياق نداري، اين نيز در ماهيت دنيايت بروز خواهد کرد، ولي اگر بگويي که سالم و پويا و کاملا سرزنده اي، زندگي ات دگرگون خواهد شد. همانطور که مي‌بيني کلماتي که به خودت مي‌گويي بر خودانگاره ي تو تاثير خواهد گذاشت و اين خودانگاره و تصور تو نسبت به خود توست که تعيين مي‌کند چه کارهايي بايد انجام بدهي.

براي مثال، اگر خودانگاره تو، شخصي فاقد اعتمادبه نفس است که جز کارهاي پست از دستش برنمي آيد، تو تنها قادر به انجام کارهايي خواهي بود که با اين خصلت تناسب داشته باشد. از طرف ديگر، اگر خودانگاره تو شخصي سرزنده و نترس باشد، باز هم تمامي اعمال تو با چنين خصلتي متناسب خواهد بود. خودانگاره تو در واقع نوعي پيشگويي کامبخش است.”

راهبي که فراري اش را فروخت، رابين شيلپ شارما، حميده شاكرطاهري و پرستو نبي پور، نشر سايه سخن، ص188