قالَ رسولُ الله (ص) : اِذا باتَتِ المَراَةُ هاجِرَةً فِراشَ زَوجِها لَعَنَتَها المَلائکَةُ حَتّي تُصبِحَ؛
وقتي زني در شب رختخوابش را از شوهرش جدا کند فرشتگان الهي تا صبح او را لعن مي کنند.(نهج الفصاحه ص57، ح 187)

وَ قَالَ علي (ع):إِذَا دَعَا الرَّجُلُ امْرَأَتَهُ إِلَى فِرَاشِهِ فَأَبَتْ عِصْيَاناً لَعَنَتْهَا الْمَلَائِكَةُ حَتَّى تُصْبِح‏
وقتي مردي همسرش را صدا زند به سوي رختخوابش و زن از روي عصيان اجابت نکند تا صبح ملائکه اورا لعن مي کنند.(روضة الواعظين و بصيرة المتعظين ج‏2ص373)

پيامبر (ص) بدترين زنان را اين گونه تعريف مي نمايد :
أَنَّهُ قَالَ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِشَرِّ نِسَائِكُمْ قَالُوا بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ …… إِذَا خَلَا بِهَا بَعْلُهَا تَمَنَّعَتْ عَلَيْهِ تَمَنُّعَ الصَّعْبِ عِنْدَ رُكُوبِهَا

آيا دوست داريد بدترين زنان را به شما معرفي کنم؟
گفتند بله يا رسول الله . حضرت فرمودند :…..وقتى شوهرش نيست زينت خود رابه ديگران نشان مى دهد، ولى بر شوهرش ‍ امتناع مى كند، به سخن شوهرش گوش نمى كند واطاعت او نمى نمايد، وقتى شوهر با او - در كاميابى - خلوت مى كند، همانند مركب چموش امتناع مى كند، همو كه نه عذرى مى پذيرد و نه از خطائى مى گذرد.(مستدرك‏ الوسائل ج 14ص 167)

قالَ رسولُ الله (ص): ا يَحِلُّ لِامْرَأَةٍ أَنْ تَنَامَ حَتَّى تَعْرِضَ نَفْسَهَا عَلَى زَوْجِهَا
تَخْلَعَ ثِيَابَهَا وَ تَدْخُلَ مَعَهُ فِي لِحَافِهِ فَتُلْزِقَ جِلْدَهَا بِجِلْدِهِ فَإِذَا فَعَلَتْ ذَلِكَ فَقَدْ عَرَضَتْ

براي زن جايز نيست بخوابد مگر آن که خودش را به شوهرش عرضه نمايد،
لباسش را در آورد و پوستش به پوست شوهرش بزند، اين کار عرضه کردن است.(وسائل ‏الشيعة ج 20ص 176)

امام باقر(ع): لايَنْبَغي لِلْمَرْأَةِ أَنْ تُعَطِّلَ نَفْسَها وَ لَوْ أَنْ تُعَلِّقَ في عُنُقِها قَلادَةً وَ لايَنْبَغي أَنْ تَدَعَ يَدَها مِنَ الْخِضابِ وَ لَوْ أَنْ تَمْسَحَها مَسْحاً بِالْحَناءِ و إنْ كانَ مُسِنَّةً؛

براى زن سزاوار نيست كه به خود و سر و وضعش نرسد هر چند به اينكه گردنبندى را به خود بياويزد، و سزاوار نيست كه دستش را بى‏ رنگ رها كند هر چند به اين كه مختصر حنايى بگذارد؛ گرچه سالخورده باشد.(وسائل الشيعه، ج‏15، ص118)

پيامبر اكرم(ص):
جُلُوسُ الْمَرْءِ عِنْدَ عِيالِهِ أحَبُّ اِلى اللَّهِ تَعالى‏ مِنْ اعْتِكافٍ في مسجدي هذا؛

در پيشگاه خداوند تعالى، همنشيني مرد با اهل و عيالش، از اعتكاف در اين مسجد من، محبوب تر است.(تنبيه الخواطر، ج‏2، ص‏122)