امام علي (ع)و كربلا

ابو عبد الله جَدَلى نقل کرده است: بر امیر مومنان(علیه السلام)، وارد شدم و حسین(علیه السلام) در کنارش بود. با دست بر شانه حسین(علیه السلام) زد و فرمود: «این، کشته خواهد شد و هیچ کس کمکش نخواهد کرد». گفتم: اى امیر مومنان! به خداسوگند، روزگار بدى خواهد بود. امیر مومنان(علیه السلام) فرمود: «این اتّفاق، خواهد افتاد»(1). همچنین از اسماعیل بن زیاد نقل شده است: روزى، على(علیه السلام) به براء بن عازب فرمود: «اى براء! پسرم حسین، کشته خواهد شد و تو زنده خواهى بود و کمکش نخواهى کرد». هنگامى که حسین بن على(علیهما السلام) شهید شد، براء بن عازب مى گفت: «به خدا سوگند، على بن ابى طالب(علیه السلام)، راست گفت. حسین(ع)، کشته شد و من کمکش نکردم» و همواره از یارى نکردن حسین(علیه السلام) اظهار تاسّف و پشیمانى مى کرد(2).
1. ابن قولویه، كامل الزيارات، ص 149، ح 176؛ کشی، رجال الكشّي، ج 1، ص 307، الرقم 147.
2. شیخ مفید، إرشاد، ج 1، ص 331؛ ابن شهر آشوب، مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 270.

 

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی

درخواست بد!

پارامتر های درخواست شما نامعتبر است.

اگر این خطایی که شما دریافت کردید به وسیله کلیک کردن روی یک لینک در کنار این سایت به وجود آمده، لطفا آن را به عنوان یک لینک بد به مدیر گزارش نمایید.

برگشت به صفحه اول

Enable debugging to get additional information about this error.