علی(ع) تا ۶ ماه، از بیعت با ابوبکر خودداری کرد[1] اما گسترش سریع ارتداد، طغیان قبایل و ظهور مدعیان پیامبری در جزیره‌العرب [2] باعث شد که حضرت تصمیم بگیرد همچون انسانی که خار درچشم و استخوان درگلوست [3] برای حفظ اسلام با ابوبکر بیعت کند. برخی از منابع نیز احتمال داده‌اند که جو فشار و بیم جان در قبول بیعت بی‌تأثیر نبوده است، زیرا روایت شده که روزی ابوحنیفه از مؤمن طاق پرسید اگر خلافت حق مشروع علی بود، چرا برای گرفتن حق خویش قیام نکرد؟ وی پاسخ داد: ترسید جنیان او را نیز چون سعدبن عباده بکشند!.[4]
1. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۸؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۲۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۵۸۶.
2. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۵۸۷؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۷.
3. نهج البلاغه، خطبه شقشقیه.
4. طبرسی، الاحتجاج، ۱۳۸۶ق، ج۲، ص۳۸۱.