در جنگ صفين دو نفر از اصحاب شجاع و با وفاي حضرت علي (عليه السلام) به نام حجر بن عدي و عمرو بن حمق به مردم شام لعن ناسزا مي گفتند:
اين خبر به علي (عليه السلام) رسيد. حضرت آنها را احضار نمود فرمود: زبان خود را کنترل کنيد و از دشنام گويي پرهيز نماييد.
- مگر ما بر حق نيستيم و پيروان معاويه بر باطل نيستند؟
- آري، ما بر حق و آنها بر باطلند.
- پس چرا اجازه نمي دهي ما به آنان دشنام بگوييم؟
- من خوش ندارم که شما فحش دهنده و ناسزا گو شناخته شويد. بلکه مناسب است به جاي فحش و ناسزا، کارهاي زشت آنها را فاش کنيد و بگوييد روش آنها چنين و چنان است و کارهايشان، اين گونه و آنگونه است و به جاي لعن و دشنام بگوييد:
خدايا خونهاي آنها و خونهاي ما را حفظ کن و بين ما و آنانم صلح و سازش برقرار فرما، و آنان را از گمراهي هدايت فرما تا نادانشان حق را بشناسند و از انحراف و کج روي دست بکشند. انتخاب چنين روش را من بيشتر دوست دارم و براي شما نيز بهتر است.
آن دو يار پاکباز گفتند: يا اميرالمؤمنين نصيحت شما را از جان و دل مي پذيرم و شيوه تو را روش خود مي سازيم.
چقدر زيباست همه پيروان آن امام بزرگوار اين شيوه را روش خود سازند و از فحش و ناسزا و حرفهاي رکيک حتي به دشمنان بپرهيزند و زبان خويش را پاک نگه دارند.

محمود ناصري، داستان هاي بحارالانوار، ج 9
متن اين كتاب را مي توانيد در كتابخانه سايت غدير ببينيد.