مشرکان در دارالندوه جلسه‌ای تشکیل دادند و عهدنامه‌ای به خط منصور بن عکرمه و امضای هیئت عالی قریش نوشتند و در داخل کعبه آویزان کردند و سوگند یاد کردند که ملت قریش، تا دم مرگ طبق موازین ذیل عمل کند: هرگونه خرید و فروش با هواداران محمد(ص) تحریم می‌شود؛ ارتباط و معاشرت با آنان ممنوع می‌گردد؛ زن دادن به مسلمانان یا زن گرفتن از آنان ممنوع است؛ پیمان‌نامه فقط در صورتی ملغی خواهد شد که محمد(ص) را برای کشتن به آنان تسلیم کنند. متن پیمان با مواد یادشده به امضای تمامی بانفوذان قریش جز مطعم بن عدی[1] رسید و با شدت هر چه تمام‌تر به اجرا گذاشته شد.[2] پس ا زاین پیمان بود که بنی هاشم به پیشنهاد ابوطالب برای دفاع از پیامبراکرم(ص) همگی به شعب ابیطالب مها جرت کردند.[3]
1. طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۷۲ .
2. ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۸۴-۸۶؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۶۳؛ شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام، ۱۳۹۰ش، ص۵۳؛ ذهبی، تاریخ الإسلام، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۰ .
3. طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۷۱-۷۲.