اگر نمي تواني با عشق کار کني، اگر جز ملالت و بيزاري کاري از تو بر نمي آيد، بهتر است کار خود را ترک کني و بر در معبد بنشيني و صدقات کساني را که با عشق کار مي‌کنند، پذيرا باشي. زيرا اگر بي عشق پخت کني، ناني تلخ از تنور به در خواهد آمد که گرسنه را نيم سير گذارد

و اگر با صداي فرشتگان آواز بخواني و تو را به آن آواز عشقي نباشد گوش آدميان را آشفته مي‌کني و آنان را از شنيدن آواي روز و نجواي شب محروم مي‌سازي.
زندگي به راستي تاريکي ست،

مگر آن که شوقي باشد و شوق هميشه کور ست،
مگر آن که دانشي باشد و دانش هميشه بيهوده ست، مگر آن که کاري باشد و کار هميشه تهي ست، مگر آن که مهري باشد.

کار با عشق آنست که هر چيز را با نفس خود جان دهي و بداني که تمام پاکان و قديسان عالم در کار تو مي نگرند.

از کتاب پيامبر، جبران خليل جبران