رئیس یکی از قبائل که خیلی با فراست بود . بعد از آنکه مقداری با پیغمبر صحبت کرد به قوم خودش گفت اگر این شخص از من می بود «لاکلت به العرب» یعنی من اینقدر در او استعداد می بینم که اگر از ما می بود به وسیله وی عرب را می خوردم.
او به پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه و آله گفت : من و قومم حاضریم به تو ایمان بیاوریم (بدون شک ایمان آنها ایمان واقعی نبود) به شرط اینکه تو هم به ما قول بدهی و آن اینکه برای بعد از خودت من یا یک نفر از ما را تعیین کنی . فرمود : اینکه چه کسی بعد او من باشد با من نیست با خداست
1. شهید مطهری، مجموعه آثار، ج 4 ص 879 و 880.