ابو حِبره نقل کرده است: با على(علیه السلام)همراه شدم تا به کوفه رسیدیم. در کوفه به منبر رفت و خدارا سپاس و ستایش گفت و آن گاه فرمود: «هنگامى که نوادگان پیامبرتان در میان شما گرفتار شوند، چه خواهید کرد؟». گفتند: در راه آنان، آزمایش نیکویى خواهیم داد. على(علیه السلام) فرمود: «سوگند به آن که جانم در دست اوست، در میان شما منزل خواهند کرد و شما به سوى آنان به راه خواهید افتاد و آنان را خواهید کُشت». آن گاه، شروع به خواندن این شعر کرد: «هُم اورَدوهُم بِالغَرورِ وعَرَّدو *** احَبّوا نَجاهً لا نَجاهَ ولا عُذرَ»؛ (خود، آنان را با نیرنگ، وارد خواهند کرد و سپس از آنان رو خواهند گرداند*** نجات یافتنى را دوست خواهند داشت که نه رستگارى و نه دلیلى بر آن است).
الطبرانی، المعجم الكبير، ج 3، ص 110، ح 2823؛ ابن شهر آشوب، مناقب بن شهر آشوب، ج 2، ص 270.