یکی از نوادگان خلیفه دوم، رفتار توهین آمیزی با امام کاظم علیه السلام داشت و مدام در حضور شیعیان، به امیرالمومنین امام علی علیه السلام دشنام می داد ولی امام کاظم علیه السلام همیشه با او مدارا می کردند، یک روز اصحاب امام کاظم که از توهین ها به ستوه آمده بودند، در مسجد جمع شدند و از امام اجازه خواستند تا مرد هتاک را به قتل برسانند! امام کاظم ممانعت کردند و محل کار آن مرد را پرسیدند و خودشان شخصا به مزرعه مرد هتاک مراجعه کردند. مرد هتاک با دیدن امام کاظم در مزرعه اش، بیشتر از قبل شروع به فحاشی کرد و فریاد زد: با آمدنت ، محصولم را پایمال کردی و به مزرعه ام ضرر رساندی!
امام کاظم رو به آن مرد کرده و با مهربانی فرمودند : چقدر ضرر رساندم ؟! مرد گفت: صد دینار !!
امام پرسیدند : امید داشتی چقدر سود از این مزرعه به دست آوری !؟ مرد پاسخ داد: دویست دینار !
امام کاظم علیه السلام سیصد دینار به او دادند و با ملاطفت از او جدا شدند. امام کاظم وقتی به مسجد رسیدند، مشاهده کردند که آن مرد، زود تر از ایشان خود را به مسجد رسانده است! آن مرد از امام کاظم علیه السلام دلجویی کرد و آیه 124 سوره انعام را قرائت نمود : اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ خداوند آگاهتر است که رسالت خویش را کجا قرار دهد.
امام کاظم علیه السلام به اصحاب خود فرمودند : کدام راه بهتر بود ؟ آنچه شما پیشنهاد دادید یا کاری که من کردم ؟!
خطیب بغدادی، تاریخ بغداد - جلد 13 – صفحه 28
شیخ مفید، الارشاد – جلد 2 – صفحه 233
طبرسی، اعلام الوری – جلد 2 – صفحه 26