یک نفر انبار خرما داشت: وصیت به پیغمبر کرد این انبار خرما را پس از مرگ من در راه خدا انفاق بفرمایید. پس از این که مرد، پیغمبر انبار خرما را صدقه داد، دانه ی خرمایی افتاده بود، آن را برداشت و فرمود: اگر خودش این دانه ی خرما را در راه خدا داده بود بهتر بود از این انبار خرما که بعد از مرگش صدقه دادم.