به کودک آگاهي بدهيد. آگاهي کودک از علل حوادث مي‌تواند ترس او را از حوادث طبيعي کاهش دهد. کودک خردسال از تاريکي مي‌ترسد چون نمي‌داند در تاريکي همان افراد و اشيايي وجود دارند که در روشنايي هستند.

در حضور کودک مشاجره نکنيد. جر و بحث و درگيري اعضاي خانواده، به‌ويژه والدين باعث از ميان رفتن اعتماد کودک به محيط اطراف مي‌شود و کودک احساس مي‌کند که هر لحظه ممکن است يکي از والدين را از دست بدهد.

کودک را بي‌دليل نترسانيد. برخي از والدين به اشتباه براي کنترل شيطنت کودک، او را از اموري چون تاريکي يا پليس مي‌ترسانند که اين کار باعث هراس کودک از اين موضوعات در آينده مي‌شود.

شوخي‌هاي ترسناک را کنار بگذاريد. روح کودک آسيب‌پذير است و تأثير ضربه روحي تا مدت‌ها، در روان او باقي مي‌ماند. مثلاً ترساندن کودک در تاريکي مي‌تواند عواقب وخيم و طولاني‌مدت در پي داشته باشد.

بازي و همکاري با همسالان را به او بياموزيد. بازي و همکاري با همسالان را به او بياموزيد. کودک گوشه‌گير و منزوي، عزت نفس پايين‌تري دارد و در موقعيت ناآشنا احساس آسيب را تجربه مي‌کند.

در درمان ترس تأخير نيندازيد، زيرا عوارض بدني، ذهني، رواني و تربيتي بسياري در پي دارد.

ترس از گربه و غريبه بزرگ‌سال، گاهي به‌صورت خودبه‌خودي بهبود مي‌يابد ولي اگر بهبود نيابد و پايدار شود، اقدام به درمان لازم است.

ترس، سرايت‌کننده است به‌ويژه در کودکان، پس بايد مراقب اطرافيان فرد ترسو باشيد.

کودکان وابسته بيش‌تر از بقيه کودکان، ترس را تجربه مي‌کنند.

کودکاني که در زندگي دچار آسيب و بحران شده‌اند، بيش‌تر از ديگران مي‌ترسند.

هادي عبدلي، مجله خانه خويان، شماره 59، کانال خانه خوبان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌