شناسايي معتادان
اگر كودكتان را از تماشاي تلويزيون بازداشتيد و با واكنش‌هاي منفي و رفتارهاي پرخاشگرانه، اضطراب، افسردگي و ناتواني در کنار آمدن با اوقات بيکاري‌اش روبه‌رو شديد؛ اگر فرزندتان زمان زيادي را براي تماشاي تلويزيون صرف مي‌کند؛ اگر برنامه جذابي براي تماشا وجود ندارد، ولي او هم‌چنان پاي تلويزيون لم داده؛ اگر با تماشاي تلويزيون احساس آرامش موقتي مي‌کند و با خاموش شدنش اين احساس از ميان مي‌رود، ما با اطمينان خاطر و بدون هيچ ملاحظه‌اي به شما مي‌گوييم: آقا يا خانم محترم كودك شما معتاد است!

امان از دوست بد و ذغال خوب!
اين جعبه كوچك برقي چه چيزي توي آن كلاه سحرانگيزش پنهان كرده كه كودك ما اين‌طور مفتونش شده و فريب‌هايش را باور مي‌كند؟ چرا كودكان ما به تلويزيون معتاد مي‌شوند؟
اصلاً عيب كار ما در كجاست؟
جذابيت: رنگ‌هاي دلربا، تصاوير زيباي پر کشش، هيجان بالا، داستان‌پردازي، روياسازي و ده‌ها تكنيك ديگر دور هم نشسته‌اند تا چيزي به اسم جاذبه بسازنند.

عدم برنامه‌ريزي براي فعاليت‌هاي کودک: وقتي براي اوقات فراغت فرزند خود برنامه‌اي نداريم يا او را به‌سمت فعاليت‌هاي مفيد مثل ورزش کردن، تفريح يا مطالعه راه‌نمايي نمي‌كنيم، چه چيزي جايگزين مي‌شود؟

تنهايي کودک: وقتي كودك مدت‌ها با تنهايي، تنها باشد، از دوستان خوب و والديني هم كه او را از توجه و محبت سرشار كنند، خبري نباشد، چه اتفاقي مي‌افتد؟

الگوي خانوادگي: در خانه‌اي که تلويزيون به يكي از اعضاي پركار ولي بي‌هدف آن تبديل شده، هميشه روشن است و اصلاً مهم نيست که چه برنامه‌اي دارد، ناخواسته زمينه ابتلاي کودک فراهم شده است.

محيط: اگر فضاي خانه و دوستان، محيط دفع و طرد كودك باشد، او به تلويزيون پناه مي‌برد. تماشاي زياد اين وسيله، گاهي نشان‌دهنده ناآرامي خانوادگي است. اگر کودک در محيط خانواده و خارج از آن، روابط مناسب، صحيح و لذت‌بخشي با پدر و مادر و هم‌سالان خود نداشته باشد، ناگزير به‌سوي دنياي شيرين تلويزيون عقب‌نشيني مي‌کند.

رسول گرامي اسلام (ص) مي‌فرمود «كودكان را دوست بداريد و نسبت به آنان رئوف و مهربان باشيد.» هم‌چنين روش حضرت در خانواده اين بود كه همه روزه صبح دست محبت بر سر فرزندان خود مي‌كشيد.

هادي عبدلي، مجله خانه خوبان ، شماره 57، کانال خانه خوبان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌