اسلام حتي براي کودکان هم احترام قائل است و آن ها را صاحب درک مي داند. براي عمل به اين مطلب بايد حواسمان باشد و مسئوليت خود را حتي در برابر کودک شيرخوار هم فراموش نکنيم .
نمونه اي بسيار عالي از سنت پيغمبر اکرم در مورد احترام به درک و شعور کودکان شيرخوار ذکر مي کنيم:
امام صادق(عليه السلام) مي فرمايند:
پيامبر خدا، نماز ظهر و عصر را خواند و دو رکعت آخر را سريع به جا آورد. بعد از نماز مردم به ايشان گفتند: اي پيامبر خدا! در[باره] نماز، وحي تازه اي آمده است ؟
فرمود: «اين سؤال به خاطر چيست ؟» .
گفتند : دو رکعت آخر را سريع خواندي .
فرمود : «آيا صداي گريه کودک را نشنيديد؟!!»[1]
از همين روايت عالي مي توان فهميد که اسلام حتي به گريه کودک شيرخوار که تنها سلاحش براي فهماندن درد و رنج است اهميت مي دهد و حتي صحبت با معبود را بخاطر آن کوتاه مي کند.
…………………………..
امام صادق(عليه السلام): صَلَّي رَسولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله الظُّهرَ وَالعَصرَ فَخَفَّفَ الصَّلاهَ فِي الرَّکعَتَينِ،
فَلَمَّا انصَرَفَ قالَ لَهُ النّاسُ : يا رسولَ اللّهِ أحَدَثَ فِي الصَّلاهِ شَيءٌ؟
قالَ : وما ذاکَ؟
قالوا : خَفَّفتَ فِي الرَّکعَتَينِ الأَخيرَتَينِ!
فَقالَ لَهُم : أمَا سَمِعتُم صُراخَ الصَّبِيِ؟!

تهذيب الأحکام ، ج3، ص 274، ح 796 ، الکافي، ج 6، ص 48 ، ح 4