ساعت شنی به من یاد داد باید خالی شوی تا پُر کنی

کسی را،

 دلی را،

چشمی را،

گوشی را،

خالی کنی خودت را از نفرت تا پر کنی کسی را از عشق

خالی کنی دلت را از غم تا پر کنی کسی را از شادی

خالی کنی چشمت را از بخل تا پر شود چشمی از آرامش

خالی کنی گوش هایت را از گناه تا پر کنی گوش هایی را از زمزمه های عاشقانه

و

مبادا اشتباه کنی

مبادا خالی شوی به قیمت لبریزی دیگران از غم و غصه

یادت باشد ساعت شنی روزی می چرخد و این بار

این تو هستی که پر می شوی از آنچه خودت پر کرده ای دیگران را…