تکنيکي وجود دارد که با استفاده از طبقه بندي نگراني ها براساس دو شاخص، تا حد زيادي مي توان بر آن ها غلبه کرد:
اهميت و قابليت کنترل.
براي سنجش مهم بودن يک نگراني اين سؤال را بپرسيد که:
آيا موضوع نگراني، زندگي من را به نحو قابل توجهي تحت تاثير قرار خواهد داد؟
و آيا احتمال وقوع دارد؟ اگر پاسخ منفي است بايد به آن نگراني خاتمه داد و آن را در جعبه نگراني ها بيندازيد!
اما اگر نگراني اهميت دارد، آن وقت لازم است بررسي کنيد که آيا قابل کنترل است؟
اگر مراحل کنترل نگراني را به صورت گام به گام بنويسيد و در هر گام روي همان مرحله تمرکز کنيد، بخش زيادي از نگراني کاهش مي يابد. يکي از دلايل اين کاهش نگراني اين است که ذهن شما متوجه مي شود برنامه اي براي مقابله با نگرانيتان داريد.
سخت‌ترين حالت زماني است که نگراني، مهم و غير قابل کنترل باشد. گاهي مواقع بعضي جنبه هاي يک نگراني قابل کنترل است ولي در مجموع خارج از کنترل به نظر مي رسد. سريعا روي آن جنبه ها تمرکز کنيد و سعي کنيد با خلاقيت با آن مقابله کنيد. مثلا کسي که هميشه نگران ابتلا به يک بيماري است، بايد تغييراتي در سبک زندگي و حفظ سلامت خود بدهد تا بخشي از نگراني کاهش يابد.
اگر يک نگراني واقعا مهم و کاملا غيرقابل کنترل است؛ لازم است به تغيير جهان بيني و نگاهتان به زندگي فکر کنيد. خيلي از نگراني ها در زمان خودشان بد هستند و در زمان ديگري خوب! اگر به اين اعتقاد برسيم که مي توانيم با مشکلات مقابله کنيم، نيازي به دوئل با “اما و اگرها” نداريم.
تذكر: جهان بيني توحيدي با توسعه نگرش ما نسبت به زندگي و جاودانگي پس از مرگ پذيرش بيماري‌هاي علاج و مرگ را آسان مي‌كند.[2]

1. excelatlife.com
2. سيد محسن فاطمي، مشاوره با رويكرد اسلامي، ص75.