خدا رحمت كنه همه اموات شما را. مادر بزرگم خيلي خوش صحبت و بزم آراي محفل خانوادگي بود. مثلي مي‌زد مي گفت: «احمدك نه دردي داشت نه بيماري يه جوال دوز به خودش مي‌زد و مي‌ناليد.» اين روزها ديد و باز ديد زياد است منزل دوستان و اقوام كه مي رويم همه مي نالند از تورم و مشكلات اقتصادي. بنده هم قبول دارم و آمار كاهش تورم در ما يحتاج زندگي مردم را نسبت به سال قبل قبول ندارم، ولي خيلي از مشكلات را خودمان براي خودمان ايجاد مي كنيم. بت‌هايي كه خود مي‌تراشيم خودمان نزدش گريه مي كنيم. وقتي هزينه ها سنگين است چه لزومي دارد در پذيرايي از مهمان زير بار تكلف و تجملات و اسراف و تبذير شويم؟ معمولا مردان راحت تر هستند، معمولا در اين زمينه خانم‌ها با ياري فرزندان گاهي حمايت خانواده ها، تكلفات و تجملات به مدير اقتصادي منزل يعني مرد تحميل مي‌كنند. البته گاهي هم مردان با ضعف مديريت خود، وام و هزينه‌هاي سنگيني را به دوش خانواده مي گذارند كه با حقوق و درآمد تناسب ندارد.
صحبت از آداب مهمان و مهمان داری بود. هر کس مطلبی را یادآور می شد. امام رضا (ع) داستانی را از اجدادشان نقل کردند و فرمودند: روزی فردی امام علی (ع) را به میهمانی دعوت کرد. امام علی (ع) مشروط پذیرفتند. ایشان فرمودند به سه شرط می آیم. اگر قول دهی که رعایت کنی دعوتت را می پذیرم. مرد گفت آن سه شرط چیست؟
حضرت (ع) فرمودند: شرط اول آنکه چیزی از بیرون منزل برای من تهیه نکنی.
دوم از آنچه در منزل هست چیزی را از من دریغ نکنی
و سوم آنکه زن و بچه ات را به رنج و سختی نیندازی.
مرد که علاقه مند بود میزبان امام (ع) شود، گفت: یاامیرالمومنین (ع) قول می دهم این سه شرط را رعایت کنم. امام (ع) نیز پذیرفتند و به منزل وی رفتند.

پی نوشت :
1. ابن بابویه، محمد بن علی، عیون اخبارالرضا، ج1، ص 225.