فاطمه المعصومه(سلام الله علیها)-دلیجان

چرا ما در زندگي دنيايي با سختي هاي زيادي روبرو هستيم؟ به ويژه در بوجود آوردن بسياري از آن‌ها خودمان نقشي نداريم. فلسفه اين بلاها و مصائب در زندگي چيست؟ سختي‌هايي که در زندگي به سراغ ما مي‌آيد و ما را آزار مي دهد دو بخش هستند: گاهي مصيبت است و گاهي بلا. بلا يعني امتحان، مصيبت يعني سختي که فقط مصيبت است. گاهي وقتها مصائب و سختي‌هايي که داريم را خودمان ايجاد کرديم و گاهي ما ايجادش نکرديم و براي ما ايجاد شده و ما اختياري در ايجاد آن سختيها و بلاها نداريم.
نام محصول: رشد و قدرت در سايه سختي ها
اثر: استاد محمدئ شجاعي
قالب صوتي: (mp3 (CD
تعداد لوح فشرده: 1
تعداد جلسات: 30 جلسه

******************
ديگر آثار استاد محمد شجاعي
روانشناسي جاهل
روانشناسي عاقل
مهندسي آرزوها
سعادت و شقاوت
انسان و ايمان
«بردباري»
تربيت مبلغ
مقام محمود
مقام رضا
استغفار
ضرورت خودشناسي و مطالعات انساني
مسائل دوران عقد « ويژه برادران »
کارگاه هاي آموزشي توحيدي
آثار تربيتي مجالس عزاداري
ميثاق مقدس « خواهران»
ميثاق مقدس « برادران»
تنبلي و بي حوصلگي
وسوسه و وسواس
حسنات و سيئات
همسران جوان
صحيفه سجاديه
دشمن شناسي
تربيت فرزند
حقوق والدين
مهندسي فکر
علم و يقين
راه شناسي
احسان
معاد
جهاد
خشم
شکر
کينه
توکل
تقوا
محبت
حسادت
تغذيه جسم
نگاه و خيال
مهرورزي
جبر و اختيار
شرح اسامي خداوند
مسائل دوران عقد خواهران

منبع:
https://t.me/jalasate_ostad
http://montazer.ir

به دفعات تجربه کردم کودکان در معرض خطر گفتار، رفتار،انديشه و نگاه زيبا انديشي ندارند. امشب با بچه ها در مورد زيبايي گفتگو کرديم.
زيبايي چه تعريفي دارد؟
مصاديق زيبايي چه هستند؟
چرا يک چيز را زيبا مي دانيم؟ مثلا يکي از بچه ها به قفسه کتاب ها اشاره کرد که آن نازيباست.
گفتم: چرا؟
گفت: چون منظم چيده نشده؟
گفتم: چرا اگر منظم چيده نشده باشد نازيباست؟
گفت: نخست اينکه شکلش قشنگ نيست. دوم اينکه دسترسي ما به کتاب ها آسان نيست.
بعد به رفتارها اشاره کردند که چه رفتارهايي زيباست و چه رفتارهايي نازيباست و چرا؟

كانال قصه.رنگ.توپ، حجت الاسلام و المسلمين اسماعيل آذري نژاد
https://t.me/qesekodak
https://instagram.com/smaeel_azari96

افرادي که از تنهايي وحشت دارند معمولا مي‌کوشند اين وحشت را ازطريق يک شيوه بين فردي تسکين دهند: آنها نيازمند حضور ديگرانند تا هستي خود را به اثبات برسانند آرزو دارند توسط ديگران بلعيده شوند يا آنکه مي‌خواهند ديگران را ببلعند تا درماندگي ناشي از تنهايي شان را فرو بنشانند؛
فردي که در حال غرق شدن در اضطراب تنهايي ست مأيوسانه به هر رابطه اي چنگ ميزند. اين دست انداختن به سوي هر رابطه چيزي نيست که او بخواهد بلکه از سر ناچاري چنين مي‌کند و رابطه ي حاصل از چنين شرايطي براي ادامه بقاست نه براي دستيابي به رشد و تکامل
طنز تلخ ماجرا اينجاست: آنان که مأيوسانه نيازمند آرامش و لذت حاصل از يک رابطه اصيلند درست همان هايي هستند که کمتر از هر کسي قادر به برقراري چنين ارتباطي هستند.

کتاب روان درماني اگزيستانسيال، نوشته دکتر اروين يالوم

11 «مولي اميرالمؤمنين (عليه‌السلام)»:
مَن لَمْ يُحِسنْ ظَنَّهُ اِستَوَحشَ مِن كُلِّ اَحَدٍ!
کسي که حسّ بدبيني دارد از همه کس وحشت دارد! (فهرست ‌غرر، ص 227)

12 «مولي اميرالمؤمنين (عليه‌السلام)»:
سُوءُ الظَّنِّ بِمَن لايَخونُ مِنَ اللُّؤْمِ.
سؤظن بردن به کسي که اهل دغل و خيانت نيست نشانة لئامت و فرومايگي است. (فهرست غرر، ص 227)

13 «مولي اميرالمؤمنين (عليه‌السلام)»:
مَن ساءَ ظَنُّهُ بِمَن لايَخونُ حَسُنَ ظَنُّهُ بِما لايَكونُ!
کسي که به شخص اميني که اهل خيانت نيست گمان بد ببرد (در عوض) به آنچه که واقعيت ندارد خوش‌گمان خواهد بود! (فهرست غرر، ص 228)

14 «امام رضا(عليه‌السلام)»:
مَن عَرَّضَ نَفسَهُ لِلتُّهمَةِ فَلايَلومَنَّ مَن أساءَ الظَّنَّ بِه.
کسي که خود را در معرض تهمت قرار مي‌دهد، ديگر حق ندارد کساني که به او بدگمان مي‌شوند ملامت نمايد. (بحار، ج 75، ص 91)

15 «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اذاَ اتَّهمَ المُؤمنُ اَخاهُ اِنْماثَ اَلاِيمانُ في قَلبهِ كَمايَنماثُ المِلحُ في ‌الماءِ!
هرگاه مؤمن برادر ديني خود را تهمت بزند، ايمان او همانند نمک که در آب حل مي‌شود ذوب و مضمحل مي‌گردد!‌ (بحار، ج 75، ص 198)

16 «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
ايّاكُم وَ الظَّنَّ، فإنَّ الظّنَ اَكذَبُ الكِذبِ!
به هوش باشيد و از گمان‌هاي بي‌پايه بپرهيزيد و بدانيد دروغ بودن گمان، بيش از هر دروغي ديگر حقيقت دارد! (بحار، ج 75، ص 252)

17 «پيامبر گرامي اسلام (صلي‌الله عليه و آله و سلم)»:
مَخرَجُ المُؤمِنِ مِنْ سُؤِ الظَّنِّ أَنْ لايُحقِّقَهُ .
مؤمن، براي رهايي از بدگماني، بايد که سؤظن خود را (هيچگاه در خارج) به فعلّيت نرساند. (بحار، ج 75، ص 21)

18 «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
حُسنُ الظّنِّ أَن تُخلِصَ العَمَلَ وَ تَرجُوَمِنَ الله أَن يَعفُوَ عَنِ الزَّلَلِ.
حسن‌ظن (به خدا) آن است که تو (اوّل) عمل را خالص کني بعد اميد داشته باش که خدا از خطاهايت درگذرد. (فهرست غرر، ص 227)

19 «پيامبر گرامي اسلام (صلي‌الله عليه و آله و سلم)»:
ماكَرِهتَهُ لِنَفسِكَ فَاكرَهْ لِغَيرِكَ وَ ما اَحبَبتَهُ لِنَفسِكَ فَأَحِبَّهُ لِأَخيك.
چيزي که براي خودت خوش نداري براي ديگران هم خوش‌ مدار و آنچه براي خودت دوست مي‌داري براي برادر ديني‌ات هم دوست بدار. (بحار، ج 77، ص 67)

20 «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
المُريبُ اَبداً عَليلٌ!
آدم شکّاک و بدگمان هميشه مريض است! (فهرست غرر، ص 146)
احاديث ديگر با همين موضوع را در تاريخ 24 آبان تقويم مطالعه نماييد.

شکوفه هاي حکمت

آیا وهب همان عبدالله بن عمیر کلبی می¬باشد؟
عبدالله بن عمیر از قبیله بنی‌عُلَیم بود.[۱] برخى گزارش‌های تاریخی مربوط به وَهْب بن وهب یا همان وهب بن عبدالله کلبی مشابهت ها و مشتركاتى با متون مربوط به عبد اللّه بن عُمَير دارند و همين باعث شده تا برخى محقّقان، این دو را یکی نفر بدانند و اساسا وَهْب بن وَهْب را فاقد وجودِ خارجی تلقی کنند. لیکن علاوه بر مشابهت‌هایی که در روایات تاریخی درباره این دو فرد آمده، تفاوت‌هاى قابل توجهی نیز بينشان وجود دارد. بنا براین دو نفر بودن آن‌ها بعيد نيست، به ويژه مسیحی بودن وَهْب كه در برخى منابع آمده، با عبد اللّه بن عُمَير كه از ياران نامى امام حسين(ع)بوده است، به هيچ وجه ، قابل جمع نيست.[۲]
1. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۲۹.
2. ری‌شهری، دانشنامه امام حسین(ع)، ۱۳۸۸، ج۶، ص۳۸۲-۳۸۳.