امام باقر علیه السلام فرمودند: مردی مومن، در سرزمينی زندگى مى كرد که حاکم ستمگرش قصد داشت او را به قتل برساند، به همین دلیل، مرد مؤمن به سرزمين مشرکین گريخت و میهمان مردی مشرک شد، مرد مشرک، با میهمان نوازی، مرد مومن را پناه داد و با او مدارا نمود. هنگامى كه مرگ مرد مشرک فرا رسید، خداوند به او فرمود: اگر در بهشت من جايى برای مشرکین بود، حتما تو را در آن جای مى دادم، ولي بهشت من بر كسی كه به من شرك ورزيد حرام است، اما اى آتش! اين مرد مشرك را نترسان و او را ميازار!

محدث نوری، مستدرک الوسائل، جلد 12، صفحه394، حدیث 14394