ثقة الاسلام كليني ( رضوان الله عليه) از قول امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: در قبر فردي مار بزرگي است كه هر روز انگشت بزرگش را مي زند و او بايد در قبر و در عالم برزخ با آن بسازد. بعد امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: مي دانيد، چرا؟

براي اينكه آن فرد مي توانست گره از كار مسلماني را بگشايد، اما نگشود. يعني اي آقاي لوله كشي كه پيرزني به در مغازه ات آمده و درخواست كرده تا لوله تركيده آب خانه اش را تعمير كني و تو مي توانستي بروي، اما نرفتي، اين كارت ماري در گور خواهد شد و تا روز قيامت نيشت مي زند.

اي آقاي داروخانه چي كه داروي مريض مستأصل را داشتي، اما آنرا به وي ندادي، اين كار تو مانند ماري تا روز قيامت در نزدت خواهد بود.

اي آقاي صاحب اتومبيل كه زن بچه به بغل را در آفتاب سوزان و يا سرماي گزنده مي بيني، اما او را سوار نمي كني، اين كار تو ماري شده و تا روز قيامت در كنارت مي ماند.

تشخص انسان به داشتن منزل مجلل و يا لباسها عالي نيست. در اينجا روي سخن بيشتر با خانمها مي باشد. تشخص اين است كه كهنه نوزاد همسايه را كه گرفتار است بشوييد. مقدس اردبيلي (رضوان الله عليه) كه يكي از مراجع بزرگ تقليد بود، روزي از لب فرات رد مي شد كه به زائري برخورد نمود. اين زائر يك پيرمرد دهاتي بود كه بر لب فرات نشسته و در حالي كه بسيار خسته مي نمود لباس مي شست. مقدس اردبيلي به او سلام كرد و اين امر باعث طمع پيرمرد شد.

پس گفت: آقا مي تواني مقداري از لبسهاي مرا بشويي؟

مقدس اردبيلي پاسخ مثبت داده، عبا و قبا را كنار گذاشت و مشغول لباس شستن شد. پس از مدتي چند نفر از مردم و طلاب كه از آنجا مي گذشتند مقدس اردبيلي را شناخته و به ايشان احترام نمودند. اين امر موجب شد كه پيرمرد بفهمد كه لباسهايش را به دست مرجع تقليدش سپرده و بنابراين بسيار شرمنده شد و گفت: آقا ببخشيد كه شما را نشناختم.

مقدس اردبيلي فرمود: باعث افتخار من است كه بتوانم لباس زائر امام حسين (عليه السلام) را بشويم.

لذا اي خانم، افتخار تو داشتن دهها قطعه طلا نبوده، بلكه اين نكبت و بدبختي است. افتخار تو اين است كه بتواني لباسهاي همسايه ات را بشويي.

آيت الله حسين مظاهرى، به سوى حق، بخش 9